Για τον μάστορα Γιώργο Θεοδωρίδη: "Εχάσαμε τον κυρ νε μουν, τον μάστοραν και τον καλόν τον κτίστην." (1988)

"Εκεί ψηλά σι ουρανούς άντζια εγομόθανε τη παραδείσ τ' οσπίτια και ένα δυ νομάτ οξιοκά επέμναν, ενούνιεν κι επενούντσεν ο Θεόν κι είπεν να χτίζ ολίγα κι άλλα έστειλεν τ'αγγελτς μάστοραν ν' αραεύνε εργάτικον τίμιον και υπομονετικόν. Οι μαύρ αγγέλ εράεψαν σον κόσμον σ' όλεν την οικουμένην πούθεν κεύρανε αοίκον άμον ντ' εθέλνεν ο Θεόν. 

Ατότε ερώτεσεν τ'αποθαμέντς που έσαν με τ'εκείνον. 
Κανείς κι ελάλεσεν μον είνας μαυροφόρα η Δεσποινή τη Φόλο εσούμωσεν δειλά, δειλά κι η καρδίατς εντούνεν. 

-"Θεέμ να ποδεδίζω Σε πολλά παρακαλώ Σε, αοίκον τίναν αραεύς σο Πολυδένδρι ευρίεται στείλον κι ατόναν έπαρ. 

- Πώς λέγνατον και τίνος παιδίν εν; 

- Θεοδωρίδη τ'επώνυμον και τ'όνομαν εν Γέργο." 

Αμάν εδιέταξεν τ'αγγελτς σην γην απάν ευρέθαν εποίκαν πέραν τα γιατρούς σα κολτσούκιατ εσέβαν πέρανατον κι εχπάσταν. Κανάν κι ελογαρίασαν γυναίκαν, εγγόνια, νυφάδες και παιδία, αδέλφια κι αδελφοκόριτσια και το χωρίον ούλεν που κλαίγνε απαρηγόρητα τα δάκρυα τουν χαλάζια, εχάσαμε τον κυρ νε μουν, τον μάστοραν και τον καλόν τον κτίστην."

Το κείμενο το έγραψε η Ελισάβετ Φουληρά ως επικήδειο για τον Γιώργο Θεοδωρίδη τον Ιούνιο του 1988 και διαβάστηκε στην κηδεία του από τον μικρό τότε Θρασύβουλο Φουληρά.

Το κείμενο και την φωτογραφία μου τα έστειλε η εγγονή του Γιώργου Θεοδωρίδη, Χριστίνα την οποία και ευχαριστώ θερμά. 

Πραγματικός θησαυρός αυτά που βρίσκουμε και μου στέλνετε για να τα μοιραστούμε όλοι μαζί. Είναι η ιστορία του χωριού μας που θα περάσει στους νεότερους !!!